Short note 2

Tahun-tahunku yang berlalu ialah seumpama sebatang pokok, bulan-bulannya ialah dahan, rerantingnya ialah minggu-mingguku, dan hari-hariku ialah dedaunnnya. Manakala setiap hembusan nafasku ialah buahnya. Jika buah dari pokok ini ialah ketaatan, maka rasanya adalah manis dan sedap. Namun, jika buah daripada pohon ini ialah keingkaran, maka rasanya sangat pahit dan menjelekkan. Kehidupanku ialah masa aku menanam, manakala akhirat nanti ialah masa untuk menuai hasil buah kehidupan- manis atau buruk.

Makanya, usahlah kita mempersia-siakan sisa masa kita dengan banyak bermaksiat kerana semua kita seringkali meminta ganjaran yang manis, bukan?

Jika kita sudah meminta yang begitu, mengapa tidak perlu berusaha seperti yang begini?