We think too much

We just think too much. Beyond our power, sometimes.

Nak fikir pasal makan, pasal kerja, pasal sewa rumah, pasal kereta, pasal kahwin, pasal anak bini, pasal belajar, pasal... macam-macam. Dan kadang-kadang, kerana terlalu memikirkan, kita jadi super-serabut. Rasa macam nak kembali jadi budak kecil.

Atau rasa nak jadi macam kucing, atau macam ayam, macam kambing, macam lembu, atau juga macam pokok.

Tapi kalau kita di Syria, di Gaza, di Palestin, di Rohingya, di Somalia, di mana-mana tempat yang sedang bergolak, kita dah takkan serabut, tertekan dan stress macam ni dah.

Kita cuma akan fikir, esok aku boleh hidup lagi tak? Boleh makan lagi tak? Boleh senyum lagi tak? Boleh bersama dengan orang yang aku sayang lagi tak?

Dan, boleh tak aku berjumpa dengan sahabat-sahabat aku yang lain, yang sudah bergelar syuhada'?

Boleh tak esok aku nak mencium bau syurga? Boleh tak esok aku nak direhatkan daripada keganasan dan penderitaan ini?

Itulah bezanya kita di Malaysia dengan mereka di sana. Kita sibuk bersiap untuk hidup, mereka sibuk bersiap untuk mati.

Kadang-kadang saya cemburu dengan mereka sebab saya tak semudah itu akan aman daripada kekusutan dunia.